Zasady transkrypcji

Ten artykuł jest fragmentem naszego eBooka Nagrywanie, przepisywanie, analizowanie - Przewodnik po przeprowadzaniu wywiadu i transkrypcji.

Książka jest dostępna jako Bezpłatne pobieranieDowiedz się już teraz wszystkiego o transkrypcji & co!

Spis treści tego artykułu

• Jakie są zasady transkrypcji?
• Prosta i naukowa transkrypcja
• Zaawansowana transkrypcja
• Złożona transkrypcja

Jakie są zasady transkrypcji?

Powrót do spisu treści

Istnieje wiele różnych zasad transkrypcji lub systemów transkrypcji. Strona Zasady transkrypcji zależą od celu, dla którego sporządza się transkrypcję.transkrypcji dokonuje się dla publiczności (np. artykuły prasowe, filmy, seriale) lub do celów naukowych (badania rynku i opinii publicznej, socjologiczne lub językowe) oraz co ma być badane (treść czy język?) i jak szczegółowa powinna być ocena.

Zasadniczo rozróżnia się zwykle między Proste i rozszerzone zasady transkrypcji zróżnicowanie.

Zwykła transkrypcja jest zalecana przede wszystkim wtedy, gdy treść ma być analizowana. Transkrypcja jest dokładna słowo w słowo, ale język jest lekko wygładzony. Oznacza to, że w transkrypcji pomija się jąkanie, przerwy w mówieniu i dźwięki wahania ("äh", "ähm"). Zwiększa to czytelność i czyni treść bardziej przystępną. Proste zasady transkrypcji również mogą się różnić w zależności od autora.

Z wieloletniego doświadczenia wynika, że własne zasady transkrypcji abtipper.de zasady transkrypcji. Zostały one szczegółowo przedstawione na tej stronie.

Zasady transkrypcji dotyczą głównie dokładnych instrukcji, jak zapisywać to, co się mówi. W osobnym artykule znajdą Państwo szczegółowe informacje na temat zalecanych Formatowanie transkryptu.

Zasady transkrypcji na abtipper.de są naukowo cytowane jako:

Claussen, J. / Jankowski, D. / Dawid, F.: Aufnehmen, Abtippen, Analysieren - Wegweiser zur Durchführung von Interview und Transkription; Hannover 2020, ISBN: 978-3750470057

Zasady transkrypcji na abtipper.de se są podobne do Zasady transkrypcji według Dresinga i Pehla. Zarówno proste zasady transkrypcji jak i rozszerzone zasady transkrypcji abtipper.de są Transkrypcja dosłowna.

W przeciwieństwie do prostych systemów transkrypcji, język nie jest Zaawansowana transkrypcja nie jest wygładzana. Oznacza to, że transkrybowane są również przerwy w wyrazach, jąkania, dźwięki wahania ("äh", "ähm") oraz dźwięki pośrednie (np.: "hm"). Rozszerzone procedury są szczególnie przydatne, gdy badane są również aspekty językowe. Czytelność zmniejsza się jednak wraz ze wzrostem szczegółowości zapisu.

Bardzo szczegółowe transkrypcje są sporządzane według złożonych zasad transkrypcji dla badań z dziedziny nauk społecznych i lingwistyki. W dziedzinie nauk społecznych Metody transkrypcji według Bohnsack, TIQ jest często używany. 

Często zadawane pytania to Zasady transkrypcji Mayringa. Mayring jest szczególnie znany ze swoich przewodników po analizie treści. Uwaga na temat transkrypcji wywiadu" z Mayring (2015, s. 57) opisuje fragmenty zastosowanych zasad transkrypcji w konkretnym projekcie przedstawionym w tej pracy i nie jest oficjalną, naukową procedurą transkrypcji. Jeśli mimo to chcesz przepisywać zgodnie z tymi zasadami, oferujemy procedurę przepisywania zgodnie z tym systemem notacji. Ponieważ większość aspektów odpowiada tym z naszych reguł, jedynie kodowanie pauz i niezrozumiałych fragmentów musi zostać zmodyfikowane. 

W przeciwieństwie do prostych zasad transkrypcji abtipper.de, które przewidują umieszczenie znacznika czasu przy niezrozumiałym fragmencie, Mayring wskazuje taki fragment za pomocą nawiasowych kropek. Liczba tych kropek reprezentuje przybliżoną długość niezrozumiałego fragmentu. Pauzy trwające 4 sekundy lub dłużej są oznaczane liczbą sekund w nawiasie zgodnie z prostymi zasadami abtipper.de, podczas gdy zasady Mayringa przewidują w tym przypadku zapis w postaci kresek. Liczba kresek ponownie reprezentuje długość pauzy.

Jeśli chcesz zamówić transkrypcję na podstawie Mayringa, wybierz przy zamówieniu "transkrypcja naukowa" i wpisz krótką notatkę o Mayringu w polu na życzenia specjalne.

W lingwistyce zasady transkrypcji są jeszcze bardziej złożone. Do najbardziej znanych należą transkrypcja fonetyczna (wg IPA), HIAT i GAT2 (system analitycznej transkrypcji konwersacyjnej).. Dla GAT2 można utworzyć transkrypt podstawowy, transkrypt drobnoziarnisty i transkrypt minimalny. To, co i w jakim stopniu powinno być brane pod uwagę, zależy od pytania badawczego. Przepisywanie zgodnie ze złożonymi zasadami transkrypcji jest zwykle bardzo czasochłonne; im więcej aspektów trzeba uwzględnić, tym więcej czasu należy zaplanować. Na życzenie możemy przygotować minimalny transkrypt, a także transkrypty według HIAT.

Ogólnie rzecz biorąc, zasady transkrypcji mogą być rozszerzone o wiele opcji. Można wybrać takie opcje jak znaczniki czasu, numeracja wierszy lub anonimizacja. Znaczniki czasowe i numeracja wierszy pomagają w łatwiejszym odnalezieniu określonych fragmentów tekstu. Znaczniki czasu mogą być wstawiane w zależności od potrzeb, np. co minutę lub domyślnie po każdej zmianie mowy. Anonimizacja może być również przeprowadzona indywidualnie. Na przykład, nazwiska, instytucje lub miasta mogą zostać zanonimizowane.

Inną możliwością jest wykonanie transkrypcja wygładzona. Jest to zalecane, na przykład, w dziedzinie mediów i dziennikarstwa. W rezultacie otrzymujemy gotowy do druku tekst, który jest wyjątkowo łatwy do czytania. W tym celu dokonywane są pewne przeformułowania, np. w przypadku powtarzających się początków zdań, oraz pomijane są przerwy między wyrazami i zdaniami. Wygładzanie jest zatem mniej odpowiednie dla pracy naukowej.

Istnieje wiele procedur i zasad transkrypcji, głównie z dziedziny nauk społecznych i lingwistycznych. Poszczególne procedury różnią się między sobą przede wszystkim stopniem złożoności (proste, rozszerzone, złożone) oraz zakresem zastosowania. Prawie każdy zabieg można udoskonalić lub rozszerzyć według własnych potrzeb. Szczególnie w przypadku złożonych procedur, takich jak GAT2, niektóre parametry są opcjonalne (np. parametry dotyczące głośności lub tempa mówienia).

Procedury transkrypcji różnią się pod względem złożoności - poszczególne aspekty są opcjonalne.

Proste i naukowe zasady transkrypcji

Powrót do spisu treści

Dla wielu celów, przepisywanie według prostych zasad jest najbardziej odpowiednią procedurą. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy treść jest głównym przedmiotem analizy, np. wywiadów dla publiczności, takich jak prasa czy film i telewizja, ale także kwestii naukowych spoza lingwistyki, takich jak ekonomia czy badania rynku. Transkrypcja wykonana według prostej procedury jest również łatwa do wygładzoneczyli jąkający się, przejęzyczenia i dźwięki pośrednie, takie jak "äh" i "ähm" nie są brane pod uwagę. Wypowiedzi dialektalne są również oddawane w języku standardowym. Oznacza to, że transkrypcja jest łatwa do odczytania i może być przekazana do wiadomości publicznej, tak aby na przykład wywiady mogły być publikowane na stronach internetowych lub w mediach drukowanych.

W przypadku, gdy na pierwszym planie znajdują się aspekty merytoryczne, zaleca się stosowanie prostych procedur - zapis jest nieco wygładzony i dzięki temu szczególnie dostępny, także dla publiczności.

Transkrypcja naukowa jest redagowana zgodnie z zasadami transkrypcji prostej i dodatkowo sprawdzana przez Redaktor korektor. Jest to szczególnie przydatne w przypadku prac dyplomowych.

W przypadku transkrypcji naukowej, transkrypcja jest dodatkowo sprawdzana przez korektora.

Bazując na wieloletnim doświadczeniu, w abtipper opracowaliśmy własne zasady transkrypcji, stosując proste i zaawansowane procedury.

Proste zasady transkrypcji z abtipper.de

Te następujące proste zasady transkrypcji z abtipper.de są naukowo sprawdzalne jako:

Claussen, J. / Jankowski, D. / Dawid, F.: Aufnehmen, Abtippen, Analysieren - Wegweiser zur Durchführung von Interview und Transkription; Hannover 2020, ISBN: 978-3750470057

W przypadku prostej transkrypcji należy przestrzegać następujących wytycznych:

1. Tekst jest przyjmowany w takiej formie, w jakiej jest wypowiadany. Nie dokonuje się poprawek, tzn. przyjmuje się błędy (np. błędy gramatyczne w szyku zdania). Wyjątki: Zob. pkt 3-5.
   
   
2. Zapisywane są wszystkie wypowiedzi, nawet pozornie nieistotne słowa-wypełniacze (np. "I say times" lub "so to speak" itp.).
   
   
3. Poprawione są zabarwienia dialektalne (np. "haben wir" zamiast "hamma").
   
   
4. Wszystkie niewerbalne dźwięki pośrednie mówcy (np. jąkający się, uhms, ne?) są pomijane.
   
   
5. Pomijane są również wszystkie podziękowania słuchaczy nieistotne dla treści (np. Hm, Ja, Ach ja). Są one przepisywane tylko w rzadkich przypadkach, gdy słowa te wnoszą coś do treści (np. w odpowiedzi na pytanie).
   
   
6. Zdarzenia specjalne umieszcza się w nawiasach (np. (zakłócenie dźwięku) lub (telefon dzwoni kilka razy)).
   
   
7. Skróty są stosowane tylko wtedy, gdy osoba wymawia je w ten sam sposób (np. mówione "i tak dalej" nie jest skracane w transkrypcji do "itd.").
   
   
8. Tylko dosłowna/ bezpośrednia mowa jest umieszczana w cudzysłowie (np. zapytałem go: "Dlaczego to robisz?").
   
   
9. Aby uniknąć tasiemcowych zdań w kilku linijkach, znaki interpunkcyjne umieszcza się rozsądnie. Spójnik (np. "i") może być umieszczony na początku zdania.
   
   
10. Zaimki grzecznościowe, takie jak "ty" i "twój" piszemy wielką literą. Na przykład, kiedy ludzie zwracają się do siebie nawzajem podczas rozmowy (np. "Mam do ciebie jeszcze jedno pytanie."). Jeśli partnerzy rozmowy są po imieniu, "du" i wszystkie formy "du" (np. także: "dir", "dich", "dein", itd.) piszemy małą literą.
    
    
11. Wielkość liter w wyrazach obcych dobieramy tak, jak pisalibyśmy ich niemieckie odpowiedniki, tzn. czasowniki małą literą, a rzeczowniki dużą (np. I googled cyberspace.).
    
    
12. Wszystkie liczby od jednego do dwunastu są zapisane w całości, a 13 i więcej są zapisane jako cyfry. Znaczące wyjątki, takie jak data, są również zapisywane jako cyfry (np. "3.1.2017").
    
    
13. Szczególnie ważne dla dokładnego i szybkiego przyporządkowania: transkrypcja otrzymuje dokładną nazwę pliku audio (np. "REC- 0005"). Jeśli transkrybowano tylko jedną sekcję, do nazwy pliku dodaje się odpowiednie minuty (np. "REC-0005 - Minuta 0-30").
    
    
14. Osoba przeprowadzająca wywiad ma na imię I, a respondent ma na imię B. Jeśli jest więcej niż jedna osoba, dodaje się numer, np. I1, I2, B1 itd. Nazwiska osób zapisane są pogrubioną czcionką. Wyjątkiem są wstawki (patrz punkt 21).
    
    
15. Zdania niekompletne oznaczamy znakiem "-" (np. "Więc wtedy były-, nie, znowu: były cztery osoby w-."). Zwykłe znaki interpunkcyjne są umieszczane po "-", jak w przykładzie. Znak "-" jest umieszczany bezpośrednio po słowie, bez spacji.
    
    
16. Niekompletne słowa są uwzględniane tylko wtedy, gdy mają dodatkową wartość merytoryczną. W przeciwnym razie są uważane za osoby jąkające się i są po prostu pomijane.
    
    
17. Pauzy dłuższe niż cztery sekundy oznaczane są liczbą sekund w nawiasie, np. dla pauzy siedmiosekundowej: (7 sec.).
    
    
18. Wyrazy, których brzmienie nie jest do końca jasne i można je jedynie domniemywać, oznaczamy znakiem zapytania i umieszczamy w nawiasie (np. (?luminary)). Jeśli rozumiane słowo jest oczywiście bez sensu i nie pasuje logicznie w tym miejscu, to fragment jest oznaczony jako niezrozumiały (patrz następny punkt).
    
    
19. Niezrozumiałe fragmenty (np. z powodu szumu lub innych zakłóceń) są oznaczane znacznikiem czasu w formacie ... #hh:mm:ss#. W przypadku ...#00:01:04# po 1 minucie 4 sekundach nastąpiłby więc niezrozumiały fragment.
    
    
20. Z wyjątkiem pozycji 19, w prostej transkrypcji nie ma znaczników czasu.
    
    
21. W przypadku bardzo krótkich wstawek drugiej osoby (nawet wypowiadanych w tym samym czasie), wypowiedzi te mogą być włączone w tok wypowiedzi drugiej osoby w nawiasie (np. "Ja: To było 12 lat, (B: Nie, 13.) Pamiętam."). Nie dotyczy to potwierdzeń słuchacza bez wartości dodanej, które są po prostu pomijane (np. Hm). W przypadku wstawek, oznaczenia mówców nie są zapisywane pogrubioną czcionką. Wstawki są również zakończone znakiem interpunkcyjnym, zazwyczaj kropką. Inne znaki interpunkcyjne są umieszczane przed wstawieniem, a nie po nim.

Przykład transkrypcji według prostych zasad transkrypcji:

Nazwa pliku: Wywiad z panem Müllerem v2

I1: Tak, jak to było dla pana?

B: Cóż, z odczuć cielesnych wynika, że tamto doświadczenie było bardziej intensywne.

I1: W jaki sposób?

B: - Nie mogę ocenić w stu procentach, bo nie byłem tam w stu procentach przez całe osiem minut. Więc, mówię, to też mogło się inaczej rozwinąć, (I1: Widzę to inaczej.) gdyby ja-. (4 sek.)

I1: Tak jakby. (Dzwoni telefon.)

B: Tak, cóż, to jest jakoś bardzo, bardzo dziwne, bo ja normalnie nigdy nie zasypiam szybko. Byłem na wielu terapiach itp. itd., np. w zeszłym roku w Kolonii z panem (?Schindlorz). Zapytał mnie też: "Jak to możliwe?".

I2: Powiedziałeś przed chwilą, kiedy przyszedłeś, że byłeś bardzo ... #00:01:47#. Czy mógłby pan to jeszcze raz wyjaśnić?

Zaawansowane zasady transkrypcji

Powrót do spisu treści

Rozszerzone procedury są szczególnie odpowiednie, jeśli ma być przeprowadzona szczegółowa ocena, w której oprócz aspektów związanych z treścią należy również wziąć pod uwagę następujące kwestie Aspekty językowe należy wziąć pod uwagę. Obejmują one specjalne aspekty werbalne, takie jak w przypadku osób jąkających się, jak również aspekty prozodyczne (specjalne akcenty). Dlatego przepisywanie według metody rozszerzonej jest bardziej czasochłonne niż według prostych zasad. Jednocześnie czytelność zapisu jest utrudniona dla osób postronnych, tak że procedura rozszerzona jest lepszym rozwiązaniem tylko w nielicznych przypadkach.

W procedurach rozszerzonych uwzględnia się również aspekty językowe, co sprawia, że transkrypcja jest bardziej czasochłonna - procedury rozszerzone są zalecane tylko w rzadkich przypadkach.

Zaawansowane zasady transkrypcji z abtipper.de

Następujące rozszerzone zasady transkrypcji z abtipper.de są naukowo uzasadnione jako

Claussen, J. / Jankowski, D. / Dawid, F.: Aufnehmen, Abtippen, Analysieren - Wegweiser zur Durchführung von Interview und Transkription; Hannover 2020, ISBN: 978-3750470057

Przy transkrypcji rozszerzonej należy przestrzegać następujących wytycznych:

1. Tekst jest przyjmowany w takiej formie, w jakiej jest wypowiadany. Nie dokonuje się poprawek, tzn. przyjmuje się błędy (np. błędy gramatyczne w szyku zdania).
   
   
2. Przyjmowane są wszystkie wypowiedzi, nawet pozornie nieistotne słowa-wypełniacze (np. "I say times" lub "so to speak" itp.) oraz pośrednie dźwięki mówców (np. stutterers, Hms, Ähms itp.).
   
   
3. Poprawione są zabarwienia dialektalne (np. "haben wir" zamiast "hamma").
   
   
4. Zdarzenia specjalne umieszcza się w nawiasach (np. (zakłócenie dźwięku) lub (telefon dzwoni kilka razy)).
   
   
5. Szczególnie podkreślone terminy są pisane wielką literą (np. "Nie zrobimy tego.").
   
   
6. Skróty są używane tylko wtedy, gdy osoba wymawia je w ten sam sposób (np. mówione "np." nie jest skracane do "np." w transkrypcji).
   
   
7. Mowa dosłowna/bezpośrednia jest regularnie ujmowana w cudzysłów (np. zapytałem go: "Dlaczego to robisz?").
   
   
8. Aby uniknąć tasiemcowych zdań w kilku linijkach, znaki interpunkcyjne są ustawione rozsądnie.
   
   
9. Zaimki grzecznościowe, takie jak "ty" i "twój" piszemy wielką literą. Na przykład, kiedy ludzie zwracają się do siebie nawzajem podczas rozmowy (np. "Mam do ciebie jeszcze jedno pytanie."). Jeżeli partnerzy wywiadu posługują się imionami, "du" i wszystkie formy "du" (np. również: "dir", "dich", "dein") piszemy małą literą.
   
   
10. Wszystkie liczby od jednego do dwunastu są wypisane, a wszystkie liczby od 13 są zapisane jako cyfry.
    
    
11. Osoba przeprowadzająca wywiad ma na imię I, a respondent ma na imię B. Jeśli jest więcej niż jeden mówca, dodawana jest liczba, np. I1, I2 itd.
    
    
12. Nazwisko osoby jest napisane pogrubioną czcionką.
    
    
13. Zdania niekompletne oznaczamy znakiem "-" (np. "So then there were-, no, let's start again: There were four people.").
     
14. Wyrazy, których brzmienie nie jest do końca jasne i jest jedynie przypuszczalne, oznaczono znakiem zapytania i umieszczono w nawiasie (np. (?luminary)).
    
    
15. Pauzy dłuższe niż cztery sekundy umieszcza się w nawiasach z liczbą sekund, np. dla pauzy siedmiosekundowej: (7 sek.).
    
    
16. Niezrozumiałe fragmenty (np. z powodu szumu lub innych zakłóceń) są oznaczane znacznikiem czasu w formacie ... #hh:mm:ss#. W przypadku ...#00:01:04# po 1 minucie 4 sekundach nastąpiłby więc niezrozumiały fragment.
    
    
17. Po każdej zmianie głośnika wstawiany jest znacznik czasu w formacie #hh:mm:ss#.
    
    
18. W przypadku bardzo krótkich wtrąceń drugiej osoby (również potwierdzeń słuchacza i tego, co jest mówione w tym samym czasie), np. w wywiadzie, wypowiedź ta jest ujęta w tok wypowiedzi drugiej osoby w nawias (np. "Ja: Byłem wtedy nowy (B: Rozumiem.) i dlatego nie znałem wielu."). W tych wstawkach nazwiska mówców nie są zapisane pogrubioną czcionką.

Przykład transkrypcji zgodnie z rozszerzonymi zasadami transkrypcji:

Nazwa pliku: Wywiad z panem Müllerem v2

I1: Tak, um, więc jak to było dla pana? #00:00:01#

B: Więc, więc, więc z odczucia ciała inne doświadczenie było bardziej intensywne. #00:00:03#

I1: W jaki sposób? #00:00:10#

B: - nie tak w stu procentach um judge, bo nie byłem tam w stu procentach przez całe osiem minut. Więc mówię, że to też mogło się inaczej rozwinąć (I1: Dokładnie.), gdybym był przebudzony -. (4 sek.) Z drugiej strony, to też dobry znak, że byłem całkowicie zrelaksowany. #00:01:07#

I1: Tak jakby. (Dzwoni telefon.) #00:01:16#

B: Hm (pyta). Więc to jest jakieś BARDZO BARDZO dziwne, bo ja zazwyczaj nigdy nie zasypiam szybko. Byłem na wielu terapiach i tak dalej, na przykład w zeszłym roku w Kolonii z panem (?Schindlorz). Pytali mnie też: "Jak to możliwe?". #00:01:45#

I2: Właśnie powiedziałaś, że kiedy przyszłaś, byłaś bardzo ... #00:01:47#. Czy mógłby pan to jeszcze raz rozwinąć? #00:01:50#

Złożone zasady transkrypcji

Powrót do spisu treści

Do złożonych procedur należą między innymi TiQ, HIAT i GAT2. Procedury te są tak złożone, że zazwyczaj stosuje się je tylko w naukach społecznych i lingwistyce. Dlatego są one wykorzystywane tylko w bardzo specyficznych obszarach zastosowań.

Złożone procedury mogą mieć różny nacisk. Nie dotyczą one jedynie, jak w przypadku transkrypcji prostej i rozszerzonej, treści i aspektów werbalnych. Szczególną uwagę zwraca się na dokładne odwzorowanie tego, co się mówi. Pod uwagę brane są również cechy niewerbalne i prozodyczne. Strona złożone procedury służą do zrozumienia transkryptu podczas jego czytania. Wrażenie słuchowe aby lepiej zrozumieć zapis. Im więcej parametrów jest ustawionych, tym więcej można przeanalizować i zinterpretować; odpowiednio, analiza jest bardziej rozbudowana i zajmuje więcej czasu przy złożonych procedurach.

Złożone procedury są stosowane tylko w bardzo specyficznych dziedzinach - służą m.in. do przekazywania wrażeń słuchowych.

Dobrze znaną procedurą złożoną jest procedura TIQ. Metoda TiQ (według Bohnsacka) jest nastawiona przede wszystkim na socjologiczne pytania badawcze. W porównaniu z HIAT i GAT2, metoda TiQ jest bardziej przystępna (powodem tego jest również prezentacja). TiQ nie nadaje się jednak do badań lingwistycznych.

Zasady transkrypcji TiQ

1. Transkrypcja dosłowna; przejmowane są dźwięki pośrednie, potwierdzenia słuchacza ("uh", "huh" itp.) oraz wyrażenia emocjonalne ("śmiech")
   
   
2. Wyrazy pisane są wielką literą na początku wypowiedzi i na początku powtórzenia, po └ . Natomiast po znakach interpunkcyjnych słowa piszemy małymi literami, ponieważ znaki interpunkcyjne mają charakter intonacyjny, a nie gramatyczny. Wyjątek stanowią również rzeczowniki, które również są pisane wielką literą.
   
   
3. Linie są ponumerowane
   
   
4. Wszystkim uczestnikom przypisuje się literę z przyrostkiem f dla kobiet i m dla mężczyzn (np.: Af, Bm, Cf).

Inne znaki i symbole w procedurze TiQ:

• └ Początek nakładania się
• ┘Koniec nakładania się
• (.) Wstrzymanie do jednej sekundy
• (2) Liczba sekund przerwy w mówieniu
• Podkreślone jest podkreślone
• To, co zostało wypowiedziane nagłos, jest zapisane pogrubioną czcionką
• Ciche° mówienie jest oznaczone °.
• . gwałtownie opadająca intonacja
• ; Lekko opadająca intonacja
• ? silnie wznosząca się intonacja
• słabo wznosząca się intonacja
• - wskazuje zakończenie słowa: lei-
• = oznacza mieszanki wyrazów: ham=ma
• : oznacza wydłużenie samogłosek, częstotliwość odpowiada długości wydłużenia np: "nei::n"

(ale)

() niezrozumiałe wypowiedzi, długość nawiasu odpowiada w przybliżeniu czasowi trwania niezrozumiałej wypowiedzi

((jęki)) Komentarze lub uwagi dotyczące wydarzeń parajęzykowych, niewerbalnych lub zewnętrznych w stosunku do rozmowy; w przypadku komentarzy do wypowiedzi parajęzykowych (np. jęków), długość nawiasu odpowiada w przybliżeniu czasowi trwania wypowiedzi.

@no@ np. roześmiane wypowiedziane "nie"

@(.)@ krótki śmiech

@(3)@ 3 sekundy śmiechu

//mhm// Sygnał słuchacza od ankietera, jeżeli "mhm" nie nakłada się na siebie.

HIAT i GAT2 są złożonymi, indywidualnie rozszerzalnymi procedurami, które są stosowane głównie w lingwistyce. Dzięki tym metodom może być nawet przydatna praca z Materiał wideo ponieważ HIAT i GAT2 biorą pod uwagę również komunikację niewerbalną i działanie.

Przydatna może być również praca z materiałem wideo w skomplikowanych procedurach - w ten sposób można analizować komunikację niewerbalną.

Metoda HIAT ma pewne zalety, szczególnie gdy kilku mówców komunikuje się w tym samym czasie i gdy dalsze cechy prozodyczne mają być zaznaczone. Strona Zapis nutowy wpływa na czytelność, ale pozwala na żywe i wyraźne zilustrowanie kilku aspektów.

W przypadku złożonych procedur, takich jak HIAT, często podawany jest zapis punktowy - do reprezentacji zalecany jest odpowiedni program, taki jak EXMARaLDA.

Jeśli transkrypcja ma być wykonana zgodnie z procedurą HIAT, zaleca się pracę z EXMARaLDA. EXMARaLDA jest systemem lingwistycznym z narzędziami do tworzenia i analizy korpusów rozmów. Obejmuje to narzędzie Score Editor do tworzenia transkrypcji. Poniżej znajduje się przykład reprezentacji jako wynik w EXMARaLDA:

HIAT i GAT2 dają lepsze wrażenie słuchowe, ale transkrypcje stają się coraz bardziej nieczytelne wraz ze wzrostem głośności. Ponadto, metody te zajmują więcej czasu, ponieważ każdy fragment rozmowy musi być sprawdzony kilka razy dla różnych zjawisk (takich jak pauzy, główne akcenty, progresje wysokości dźwięku, itp.)

GAT2, pierwotnie GAT (Gesprächsanalytisches Transkriptionssystem), został opracowany przez lingwistów w celu stworzenia jednolitego systemu. Miało to na celu umożliwienie analizy danych z różnych kierunków badawczych. Zmieniona wersja GAT2 istnieje od 2009 roku.

GAT2 ma również zastosowanie głównie w językoznawstwie - rozróżnia transkrypcję minimalną, podstawową i drobną.

W GAT2 rozróżnia się trzy transkrypty, które można dowolnie łączyć:. Minimalny zapis. Podstawowy zapis i Dobra transkrypcja.

Minimalna transkrypcja zawiera informacje o strukturze kursu, np. o nakładaniu się wypowiedzi, jednoczesnym mówieniu i pauzach.

W transkrypcji podstawowej, zwroty są podzielone na frazy intonacyjne, można wziąć pod uwagę następujące aspekty:

1. Przesunięcia wysokości dźwięku na końcu frazy (.,;-?)
2. Mocny akcent i silny akcent. Ex: ak!ZENT!
3. Dźwięki rozciągania
4. interpretierende Kommentare wie <<lachend>wow> etc.

W transkrypcji szczegółowej odnotowywane są akcenty drugorzędne, przesunięcia wysokości akcentu, skoki wysokości, zmiany głośności/prędkości itp. Drobny transkrypt jest szczególnie interesujący dla językoznawców zajmujących się analizą konwersacyjną/fonologią intonacyjną.

W procedurze GAT2 należy stosować czcionkę równomiernie rozłożoną (np. Courier), ponieważ jest to warunek dalszego przetwarzania transkryptów (np. w przypadku mowy symultanicznej). Oto przykład minimalnego transkryptu według GAT2:

Szczegółowy przewodnik krok po kroku dotyczący transkrypcji zgodnie z GAT2 jest dostępny bezpłatnie w formacie PDF u Hagemann/Henle (2014). Dostępny jest również samouczek online z Uniwersytetu we Freiburgu, zawierający praktyczne wskazówki dotyczące transkrypcji według GAT2:
http://paul.igl.uni-freiburg.de/gat-to/

Zamów teraz transkrypcję na abtipper.de!